1) Его никто не заметил, некто не удерживал. 2) Через пять минут никого не осталось на улице. 3) Больше ждать было некого. 4) Не замечал он ничего. 5) Никто ничего не узнал о Дашеньке. 6) Мне решительно скрывать нечего. 7) А теперь мне выехать не (на) чем, некому лошадей подковать. 8) Им ни(в) чём нельзя доверять. 9) Не (на) чем отдохнуть измученному взгляду. 10) Никакими силами и стараниями нельзя было узнать, из чего был сделан его халат.

2. Что случилось с природой? Всё вокруг ожило, словно кто(то) её раскрасил. Потрудилась Художница-Весна! У этой художницы есть свои краски, которые она подарила природе. Своим любимым зелёным цветом она раскрасила растущую травку. Таким же цветом покрыла лес. Голубой она подарила небу, а белый – тем далёкие облака. Смотришь на небо, и тебе кажется, будто по голубому озеру плывут белые лебеди – облака. Но впереди у Весны ещё столько работы! Разные краски понадобятся ей, чтобы создать прекрасный орнамент, чтобы завершить чудесные превращения!

Жила была белка в лесу  ни о чем  не тужила и никто белку(её )не беспокоил. Спала белка(она) на ветке большой ели.  прошло время и у белки(неё) появились бельчата. Теперь белка(она) от бельчат( от них) никуда не уходила

Ածական

Ուշադիր կարդա՛:

Ածականը ցույց է տալիս առարկայի հատկանիշ (որպիսություն): Առարկայի հատկանիշը կարող է համեմատվել այլ առարկաների նույն հատկանիշի հետ, արտահայտել նրա առավել, պակաս լինելը կամ էլ գերազանցությունը: Ածականի համեմատության աստիճանները կազմվում են ավելի, պակաս, քիչ, նվազ, ամենից բառերով և ամենա-, -ագույն ածանցներով:

216. Տրված բառերից յուրաքանչյուրին ինչպիսի՞ հարցին պատասխանող մի քանի բառեր ավելացրո՛ւ (աշխատիր չկրկնել):

Օրինակ՝

քարե, բարձր, երկհարկանի, բնակելի, գեղեցիկ տուն:

Քույր-գեղեցիկ-սիրուն-բարձրահասակ, եղբայր-քաջ-ուժեղ-գործունյա, մայր-բարի-գեղեցիկ, հայր-աշխատասեր-ուրախ-հոգատար, տատիկ-կարող-քնքուշ-սքանչելի, պապիկ-ուրաղ-կաակասեր-արձրահասակ:

217. Տրված գոյականներին ածանցներ ավելացրո՛ւ, որ ածականներ դառնան:

Սիրտ-անսիրտ, վախ-վախկոտ, քար-քարե, մայր-մայրական, երկինք-երկնային, արև-արևոտ, փայտ-փայտե, լեռ(ն)-լեռնե, փողոց-փողոցային, երկաթ-երկաթե, օդ-օդային, ծաղիկ-ծաղկային, եղբայր-եղբայրական, ոսկի-ոսկյա, արծաթ-արծաթյա, ծով-ծովային, Ամերիկա-Ամերիկական, Ֆրանսիա-Ֆրանսիական, Գերմանիա-Գերմանիական։

Rose loved drawing. She was very poor and didn’t have pens
or pencils. She drew pictures in the sand with sticks. One
day, an old woman saw Rose and said, ‘Hello! Here’s a
paintbrush and some paper for you.’
‘Thank you!’ smiled Rose. She was so happy. ‘Hmmm, what
can I paint?’ she thought. She looked around and saw a duck on the pond. ‘I know! I’ll
paint a duck!’
So she did. Suddenly, the duck flew off the paper and onto the pond. ‘Wow!’ she said. ‘A
magic paintbrush!’
Rose was a very kind girl and she painted pictures for everyone in her village. She
painted a cow for the farmer, pencils for the teacher and toys for all the children.
The king heard about the magic paintbrush and sent a soldier to find Rose. ‘Come with
me,’ said the soldier. ‘The king wants you to paint some money for him.’
‘But he’s already rich,’ said Rose. ‘I only paint to help poor people.’
But the nasty soldier took Rose to the king. ‘Paint me a tree with lots of money on it,’
he shouted.
Rose was brave and said, ‘No!’ So the king sent her to prison. But Rose painted a key
for the door and a horse to help her escape. The king chased after her. So she painted
a big hole, and splat! The king fell in.
Today, Rose only uses her magic paintbrush to help people who really, really need
help.

drew-նկարել

poor-աղքատ

picture-նկար

sand-ավազ

paintbrush-վրձին

Suddenly-հանկարծ

soldier-զինվոր

already-արդեն

nasty-գարշելի

escape-փաղչել